ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
زندگی نامه ی استاد ابوالحسن صبا
تاریخ تولد:۴ فروردین ١٢٨٢
محل تولد: تهران
محل وفات : تهران
ابوالحسن صبا فرزند کمالالسلطنه به سال ۱۲۸۱ خورشیدی
در خانوادهای آشنا به موسیقی و اهل ادب دیده به جهان گشود.
نخستین پویههای موسیقی را از پدرش فرا گرفت.
او نزد میرزا عبدالله فراهانی و درویش خان تار ،
نزد حسین اسماعیلزاده کمانچه ،
نزد حسین هنگآفرین ویولن ، نزد علی اکبر شاهی سنتور
و نزد حاجی خان ضرب را آموخت.
صبا به نواختن همه سازهای موسیقی ردیف چیرگی پیدا کرد
و تمام سازهای ایرانی را در حد استادی مینواخت و
ویولن و سهتار را به عنوان سازهای تخصصی خود برگزید.
سپس در مدرسه عالی موسیقی به شاگردی علینقی وزیری درآمد
و تکنواز ارکستر او شد.
ابوالحسن صبا، چهل سال تمام ساز نواخت، تعلیم داد،
در ارکسترها شرکت کرد، کتاب نوشت و درتمام جریانهای موسیقی ایران
تأثیر مستقیم و مثبت داشت.
وی در تمام رشتههای موسیقی ایران و حتی سایر هنرها
همچون ساختن ساز و نقاشی و ادبیات مهارت داشت و دانشنامهای جامع
از علم و عمل موسیقی ایرانی بود.
مکتب نوین موسیقی ایرانی که از درویش خان آغاز شده بود با صبا به اوج رسید
و شاگردان صبا نیز پیرو راه او شدند.
شاگردان صبا
محمدعلی بهارلو، حبیبالله بدیعی، علی تجویدی،
جهانگیر کامیان، همایون خرم،
حسین تهرانی، رحمتالله بدیعی،
سعید قراچورلو، ساسان سپنتا
و شهریار از شاگردان صبا بودند.
آثار
صبا صفحات بسیاری حاوی تکنوازیها و همنوازیهای او منتشر شدهاست
که مهارت فوقالعاده او را در نواختن ویولن نشان میدهد.
همچینین نوارهای خصوصی بسیاری پر کرده که مرجع هنرجویان
و گویای تسلط فوقالعاده او در نواختن سهتار است.
یک دوره تعلیم تار و سهتار منتشرشده و باقی آثار او هنوز منتشر نشدهاند.
صبا نخستین موسیقیدان ایرانی است که موزهای ویژه از او
(منزل شخصی صبا) تأسیس شده
و به نام خود او در
خیابان ظهیرالسلام تهران واقع است.
میتوان اینگونه دسته بندی کرد:
* ردیف کامل آوازهای ایرانی
کارهای الهام گرفته از موسیقی محلی
*امیری یا مازندرانی (دشتی)
* رقص چوبی (دشتی)
حسن کسایی ، داریوش صفوت، فرامرز پایور،
غلامحسین بنان ، ابراهیم قنبری مهر،