بیوگرافی استاد غلامحسین بنان

بیوگرافی غلام حسین بنان

غلامحسین بنان، زادهٔ اردیبهشت ۱۲۹۰ در قلهک، تهران

 خوانندهٔ موسیقی کلاسیک ایرانی است که از سال‌های ۱۳۲۱

تا دههٔ ۱۳۵۰ در زمینهٔ موسیقی ملی ایران فعالیت داشت.

 او عضوشورای موسیقی رادیو، 

استاد آواز هنرستان موسیقی تهران 

و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده‌است.

دوران کودکی :

پدرش کریم خان بنان الدوله نوری 

و مادرش دختر شاهزاده رکن‌الدوله

 (برادر ناصرالدین شاه) بود.

 از شش‌سالگی به خوانندگی و نوازندگی ارگ

 و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی‌های مادرش،

 که پیانو می‌دانست بهره‌ها گرفت.

 اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد،

 میرزا طاهر ضیاءذاکرین رثایی 

و سومین استادش ناصر سیف بوده‌اند.

فعالیت حرفه ای :

از سال ۱۳۲۱ صدای غلامحسین بنان، 

همراه با همکاری عده‌ای از هنرمندان دیگر 

از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید. 

روح‌الله خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد 

و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد

 و از بدو شروع برنامه «گلهای رنگارنگ» 

بنا به دعوت داود پیرنیا همکاری داشت.

بنان در طول فعالیت هنری خود،

 حدود ۳۵۰ آهنگ را اجرا کرد و ویژگی صدای وی

 زیر و بم‌ها و تحریرات صدای اوست.

 بنان هم به آواز قدیمی و کلاسیک ایرانی 

و هم به نغمات جدید و مدرن ایرانی تسلط داشت. 

به عنوان مثال تصنیف «الهه ناز». 

برخی بنان را بزرگترین اجرا کننده سبک وزیری-خالقی می‌دانند.

 او همچنین در کنار ادیب خوانساری از اجراکنندگان

 آثار صبا و محجوبی بود. 

در این برنامه‌ها، اساتید موسیقی سنتی

 چون روح‌الله خالقی، ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی،

 احمد عبادی، حسین تهرانی، علی تجویدی، و... 

با او همکاری داشته‌اند.در سال ۱۳۳۲

 به پیشنهاد روح‌الله خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور

 منتقل شد و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی

به کار مشغول گردید و در سال ۱۳۳۴ ریئس شورای موسیقی رادیو شد. 

غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه‌های گلهای جاویدان

 و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته 

و برنامه‌های متعدد و گوناگون دیگری که

 از این خواننده به جا مانده‌است.

سانحه تصادف :

در ۲۷ آذرماه ۱۳۳۶، وقتی بنان با اتومبیل شخصی

 در جادهٔ کرج مشغول رانندگی بود، 

با کامیونی که فاقد چراغ ایمنی عقب بود 

تصادف کرد و در این سانحه چشم راست خود را

 از دست داد و به همین خاطر همیشه

 از عینک دودی استفاده می‌کرد. 

ازدواج :

ازدواج اول:

غلامحسین بنان با خواهر کلنل علینقی وزیری ازدواج کرد 

که حاصل این ازدواج یک دختر

 به نام گیتی و یک پسر به نام بیژن است.

ازدواج دوم:

بنان بعد از همسر اولش،

در نهم بهمن ۱۳۴۴ با خانم پری دخت آور ازدواج کرد.

ترانه ها :

از ترانه‌های بنان می‌توان به:

آهنگ آذربایجان در دستگاه شور،

 آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا در مایهٔ بوسلیک،

 الهه ناز در مایهٔ دشتی، 

بهار دل‌نشین در آواز اصفهان، 

بوی جوی مولیان در آواز اصفهان،

 تصنیف توشه عمر در دستگاه همایون،

 یار رمیده،

 می‌ناب،

خاموش،

 مراعاشقی شیدا در دستگاه سه گاه، 

من از روز ازل در دستگاه سه گاه، 

نوای نی در آواز دشتی 

و سرود ای ایران در مایهٔ دشتی اشاره کرد.

به تصریح همسرش، بنان بهترین اثر خود را 

حالا چرا و کاروان می‌دانست و می‌گفت: 

"کاروان را برای بعد از مرگم خوانده‌ام". 

اواخر عمر هم دلبستگی عجیبی

 به ترانهٔ رؤیای هستی پیدا کرده بود

 تا آنجا که با این آهنگ می‌گریست.

آوازها :

آواز ماهور با غزل سعدی به مطلع

 «همه عمر برندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی»

 و آواز دیلمان با شعر سعدی به مطلع 

«چنان در قید مهرت پایبندم

 که گویی آهوی سر در کمندم» 

و همچنین آواز اصفهان برروی غزل

 «آمد اما در نگاهش آن نوازش‌ها نبود»

از کارهای بنان هستند.

 دیلمان در گلهای رنگارنگ ۲۱۷ب

 (کاروان) اجرا شده‌است.

درگذشت :

غلامحسین بنان در ساعت ۶:۴۵ غروب ۸ اسفندماه ۱۳۶۴،

 پس از اذان مغرب در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت

 و بر خلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله

 به خاک سپرده شود، در دهم اسفند، 

در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. 

او مدت‌ها از بیماری دستگاه گوارش و افسردگی رنج می‌برد

در پی این رویداد، مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی وزارت ارشاد،

 هنرستان سرود و آهنگهای انقلابی، 

دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران،

 بیمارستان ایرانمهر و از هنرمندان، 

محمدرضا شجریان، کاوه دیلمی، هنگامه اخوان،

 شهرام ناظری،ابوالحسن ورزی، کامکار، 

تورج نگهبان، جمشید مشایخی، عماد رام 

و بسیاری دیگر از هنرمندان و دوستان و یاران وی

 پیام‌های تسلیتی به طور جداگانه صادر کردند.

از سال ۱۳۶۴ یعنی زمان فوت وی تا سال ۱۳۸۹

سنگ قبر بنان تعویض نگردید،

 سال ۱۳۸۹ به دلیل پاره‌ای از تغییرات در امام‌زاده طاهر کرج

 و هم‌سطح‌سازی قبور و تعویض همهٔ سنگ قبرهای نزدیک صحن،

 سنگ قبر بنان نیز تعویض گردید و به شکل کنونی درآمد.