ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
با شروع جنگ جهانی دوم و کشیده شدن
آتش آن به ایران، هنرستان موسیقی تعطیل شد.
اما حنانه با کمک علاقهمندان دیگر نظیر
غلامحسین غریب و حسن شیروانی و فریدون فرزانه
کنسرتهایی به طور آزاد در تالارهای انجمنهای
فرهنگی و هنری برپا نمود و پس از چندی با
پیوستن پرویز محمود به این جمع در سال
۱۳۲۵ پایه ارکستر سمفونیک تهران گذاشته شد.
در سال ۱۳۲۸ با سفر بی بازگشت
پرویز محمود به آمریکا، مرتضی حنانه همراه با
دوستانش غلامحسین غریب، حسن شیروانی
و جلیل ضیاء پور نشریه فرهنگی و پیشرو
"خروس جنگی" را بنیاد گذاشتند.
این هنرمندان جوان و پیشرو میخواستند سنگر محکمی
برای دفاع از نظرات خود در برابر سنت پرستان به وجود آورند.
حنانه در کنار این کار رسانهای،
به گردآوری آثار پراکنده محمود میپرداخت و آنها را
برای اجرا با ارکستر سمفونیک تهران که از سوی
روبیک گریگوریان رهبری میشد، آماده میساخت.
در همین سالها حنانه آفریده معروف خود
"سوییت شهر مرجان" را بر روی قصهای از
غلامحسین غریب به پایان برد.
شهر مرجان را روبیک با ارکستر سمفونیک تهران
رهبری کرد و شهرتی برای آفریننده اش
فراهم آورد. سالها بعد این سوییت در شکل
نخستین آوازی خود چند بار با صدای
فرح عافیت پور و منیره وکیلی در تهران به اجرا درآمد.
پس از فارغالتحصیلی در انستیتوی موسیقی
واتیکان در سال ۱۳۴۰ به ایران بازگشت.
او از آن پس در ایران به عنوان پرکارترین موسیقیدان
پیشرو به شمار رفت. حنانه در سال ۱۳۴۱ توانست
ارکستر بزرگ تازهای را به نام فارابی بنیاد کند و
آفریدههای خود و دیگران را به اجرا درآورد.
ارکستر فارابی در طول ۷ سال زندگی خود،
نزدیک به ۸۰ قطعه از آفریدههای آهنگسازان ایرانی
را به پای اجرا و ضبط در رادیو رسانید.
در سال ۱۳۴۲ علاوه بر تدریس سازبندی
(ارکستراسیون) و اداره کلاس هورن در هنرستان عالی موسیقی،
به عضویت شورای عالی موسیقی رادیو ایران در آمد
و در همین زمان بود که ارکستر سمفونیک رادیو ایران
را به نام ارکستر فارابی پایهگذاری کرد.
این ارکستر توانست آثار آهنگسازان ایران را مانند
خود مرتضی حنانه، صدیقه شهنیا، فریدون ناصری،
فریدون فرزانه، مصطفی کسروی و سیروس شهردار
را اجرا و ضبط نماید.
در سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹ وی سرپرستی و اجرای
سلسله برنامههای آموزشی موسیقی ایرانی
در تلویزیون را تحت عنوان «شناسایی موسیقی اصیل ایرانی»
به همراه فرهنگ شریف، مرتضی نی داوود
و حسین قوامی به عهده گرفت.
حنانه در سال ۱۳۴۵ از طرف رادیوی ایران و بنا به
دعوت یونسکو به «تریبون انترناسیونال
آهنگسازان رادیو و تلویزیون» اعزام شد و در آنجا
قطعاتی از «ارتوریو» اثر خود را اجرا کرد که از
رادیوی ایرلند و سوئیس پخش شد.
پس از افتتاح سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران
حنانه در سمت مشاور سرپرستی اقدام به تأسیس
کلاسهایی برای تعلیم فنی خوانندگان نمود
و ارکستر سازهای ایرانی را تشکیل داد.
در سالهای پایانی دهه چهل با انحلال ارکستر فارابی
و با توجه به تجربههای سینمایی که در ایتالیا اندوخته بود
به موسیقی فیلم روی آورد و با آفریدههای خود
توفیق بسیاری از فیلمهای متوسط را نیز تضمین کرد.
او از جمله برای فیلمهای فرار از تله،
گرگ بیزار، قصه ماهان، سلام سرزمین من،
موج و گلیم و تیرباران موسیقی نوشته است.
موسیقی سریالهای تلویزیونی «هزار دستان»
از کارهای اوست که آن را بر اساس پیش درآمدی
در اصفهان از مرتضی نی داوود نوشته است.
وی هزاردستان را در هفت قسمت نوشته
و از نظر رنگارنگی تمها، اثری بسیار پرمایه است.
این موسیقی مردمیترین کار حنانه بهشمار میآید
و حالوهوای تهران سال ۱۳۲۰ را بهخوبی منتقل میکند.
امپرومپتوی راگیا، لالایی و قطعهای
بر روی شعری از نیما یوشیج،
از آخرین کارهای او به شمار میرود.